Sunday, September 30, 2007

Kia orana!!


Dag allemaal, hoe is het daar? Aan de mensen die gereageerd hebben: hardstikke leuk en bedankt, heel fijn om wat te horen en te weten dat je aan ons denkt!
We zijn eergisteren van Fiji naar de Cook Islands gevlogen, een vluchtje van drie uur, over de datumgrens. Zoals al eerder vermeld, hebben we een dag gewonnen, en is onze huwelijksdag daarmee de langste dag van dit jaar. Een kwestie van goed plannen... :-)
Rarotonga, het eiland waar we nu verblijven, is maar een klein vlekje op de kaart. De omtrek bedraagt slechts 32 km. De levensstandaard hier is weer hoger dan op Fiji (en dus ook ten opzichte van Samoa). De bevolking is weinig oorspronkelijk meer: het eiland heeft lange tijd tot Nieuw-Zeeland behoort, en is er nog aan gelieerd. Er wonen hier dan ook veel mensen die afstammen van de Maori's.
De Cook Islands beslaan een oceaan-oppervlak van 2,2 miljoen km2, waarin 15 eilandjes liggen. Het aantal Cookers is zeer beperkt, niet meer dan 18.000 mensen. De Nieuw-Zeelandse dollar is hier het betaalmiddel, naast Cook dollars. De Cook munten zijn heel bijzonder van vorm evenals de afbeeldingen erop.

Gisteren zijn we met de bus (clockwise, er is ook een anti-clockwise bus) naar Avarua geweest, de hoofdstad van de Cook Islands in het noorden van Rarotonga, precies aan de andere kant van het eiland. Een mooi ritje! We zijn uitgestapt bij de zaterdagmarkt, Punanga Nui. Hardtsikke leuk, naast groente/fruit en ander voer veel t-shirts, beeldjes, souvenirs, en bloemenkransen. Wat direct opviel was het grote aantal toeristen ten opzichte van Fiji, wat nog duidelijk te lijden had van de militaire coup van afgelopen december. Daarna zijn we het stadje ingelopen: in feite niet meer een lange straat met leuke, authentieke winkeltjes. Alles straalt hier die leuke, vrolijke en toch zeer stijlvolle sfeer uit die je overal in de South-Pacific (voor zover wij gezien hebben) treft. Omdat de winkels hier op zaterdag al om 12u sluiten, zijn we na de lunch met de bus terug naar het resort gegaan, en hebben een tijdje op het strand doorgebracht.

We verblijven nu dus op het resort "Palm Grove", in het zuiden van Rarotonga. Op woensdag verkassen we naar een ander eiland, Aitutaki. Daar verblijven we drie nachten, en zullen dan ook een cruise maken van een dag langs onbewoonde eilandjes, een huwelijkskado van ons reisburo, Pacific Island Travel (kijk eens op die website!!). Later daar meer over, uiteraard!

Zowel Corinne als Paul hebben geen gsm-bereik op de Cook Islands....

Groeten en tot ziens/mails, tot de volgende blog!!

Friday, September 28, 2007

Ni sa moce, Fiji! Vinaka!!

Bula allemaal,

Een laatste groet vanuit Fiji..... Allereerst allemaal hartelijk bedankt voor de mails en smsjes naar aanleiding van onze bruiloft! Heel leuk!

We zijn zojuist met de helikopter van het resort naar Nadi Airport gebracht, wat een belevenis! Helaas kunnen we nu vanaf deze plek geen plaatje uploaden, maar wat een mooie foto's kun je maken zeg, vanuit zo'n wiekenwagen! De piloot maakte nog even een rondje om het resort op Matamanoa vast te kunnen leggen op de chip.
We hebben zojuist de laatste papierwinkel van de bruiloft afgerond, hebben even koffie gedronken en gaan straks naar de gate.
Het is nu zaterdag 29 september, kwart voor tien. We vliegen rond 12.15 naar Rarotonga waar we rond 17.30 aan zullen komen, op vrijdag 28 september.

Onze tijd in Fiji is fantastisch geweest, een echte aanrader. Niet alleen vanwege het klimaat; de mensen zijn echt super, en Fiji geeft een perfecte mix van cultuur, natuur en Westers comfort. Jammer dat we nu al weg gaan, aan de andere kant zijn we ook erg benieuwd naar de Cook Islands.

Ni sa moce, vinaka en tot de volgende blog!!

Thursday, September 27, 2007

We zijn getrouwd!

Bula iedereen,

We hebben een nieuwtje: we zijn vandaag om 13u (en wel op 28 september, de weblog geeft niet de juiste datum aan) plaatselijke tijd op het strand van Matamanoa getrouwd! We hadden ontzettende mazzel met het weer, en alles was perfect geregeld. Wie heeft er immers twee Fijiaanse krijgers als getuige en een Fijiaans bruidsmeisje?
Uiteraard hadden we al een en ander voorbereid en moeten regelen in Nederland. Maar de "wedding coordinator" hier ter plekke, Pita, heeft een geweldige job gedaan en het ons hier erg naar de zin gemaakt. Na de ceremonie op het strand hebben we champagne gedronken en zojuist het diner gehad. Het is een heerlijke dag geweest!



We hebben niemand iets verteld van onze plannen. Sommigen kunnen dit misschien niet zo leuk vinden. We hebben lang getwijfeld, maar het is onze keus geweest om dit op deze manier te doen. Nogmaals, wij hebben een geweldige en bijzondere dag gehad. Al waren jullie er niet bij, maar jullie waren zeker in onze gedachten.

Morgen naar de Cook Islands, zoals al eerder vermeld, en dan start de honeymoon (goed aangevoeld Aad!). We gaan een dagje terug in de tijd.... twee huwelijksnachten dus! :-)

Ciao for now, ook van onze Italiaanse vrienden die foto's hebben gemaakt, ni sa moce!
Tot de volgende blog!

while snorkeling, on our wedding day
we met a giant manta ray
it said "oi oi oi"
i wish you happiness and joy

Wednesday, September 26, 2007

Zon!


Bula allemaal! Hoe is 't daar? Volgens ons niet zo goed, want van sommigen van jullie krijgen we geen enkele reactie...

Met ons is alles okay. De zon heeft zijn best weer gedaan, we hebben er flink van kunnen genieten vandaag. Heerlijk aan het strand, met een stevige bries.

Morgen onze laatste volle dag op Matamanoa, waar we iets speciaals van zullen maken. Op zaterdag (bij jullie vrijdag) vliegen we rond het middaguur (2 uur 's nachts bij jullie) naar de Cook Islands, en winnen we een dag. Twee maal 28 september dus... vergeet die datum niet.
Hierboven een plaatje van het strand hier, welke we eerder vandaag hebben gemaakt. Moeilijk kiezen uit de vele mooie foto's, misschieten kan eigenlijk niet!
Doei doei, morgen met meer nieuws vanaf Matamanoa! Tot de volgende blog!

Tuesday, September 25, 2007

Geblakerd en verzopen

Bula everybody! Dat is de kreet die we nu al zo vaak hebben gehoord! Hoe is het daar? Alles goed met jullie?
Hier is alles (weer) okay :-) Wat een dagen hebben we gehad, fantastisch. Het is teveel om op te noemen. Maandag met de zeilboot, de "spirit of the Pacific", van Denerau Port naar Drawaqa, het onbewoonde eiland.


Het paradoxale is dat op het moment dat je daar komt het niet meer onbewoond is, toch? Onze groep bestond uit 15 mensen (zelfs een baby, we konden dus echt Lost naspelen), waaronder twee Nederlanders, Joany en Simon uit Enschede. Verder een Engels stel, twee Australische meiden, Fijiaans/Canadees stel (met baby dus) en vier saaie Duitsers. Na een dagje varen, met een stevige bui onderweg kwamen om een uur of vier aan. Eerst naar de bure, direct aan het strand, eenvoudiger dan kamperen op camping 't Vissertje in Dordrecht. Na eerst wat gesnorkeld te hebben konden we aanvallen, gevolgd door wat lessen in de kava-ceremonie (waar we al echte cracks in waren) en de Polynesische dans. Dit alles ter voorbereiding van het bezoek aan een echt Fijiaans dorp, Muaira, op dinsdag. Paul was hierbij "spokesman" namens de Engelse chief, Nicky. Een erebaantje!
Op dinsdagochtend naar Muaira, een klein uurtje varen. Wat een weer hadden we, hier waren we voor gekomen. In zo'n dorp kijk je je ogen uit! Ongelofelijk, we hebben heel veel leuke plaatjes geschoten, teveel om hier nu te laten zien. De ontvangst door de chief en zijn dorpsgenoten, inclusief kava-ceremonie was heel bijzonder, en toch ook weer toeristisch lachwekkend (in retrospect).



's Middags heerlijk gesnorkeld, gezond, mandjes gevouwen van palmbladen, gesnorkeld, ... 's Avonds een lovo diner (geroosterd vlees en aardappels, in een kuil in de grond), en ter afsluiting een kampvuur op het strand, bij volle maan en sterretjes.... perfect allemaal!

Vannacht begon 't ineens te waaien, gevolgd door een regen, je houdt het niet voor mogelijk. In zwembroek met het speedbootje naar de zeilboot, alle bagage in plastic verpakt... Was eine Ellend, nicht? Op de boot droge kleren aan, en op naar Port Denerau. Onderweg nog een stop gemaakt op Mystery Island, een rondje gelopen en toen door. Om 16.00 stonden we op de wal, en stond er al iemand klaar om ons naar de helipad te brengen. Helaas, vanwege het slechte weer vlioog de helikopter niet, deze stond nog vast op onze bestemming, Matamanoa. Omdat het hier heel vroeg donker is, zouden we Matamanoa vandaag niet meer halen, wat niet zo praktisch is. We hebben een alternatief kunnen regelen, met de speedboot van Port Denerau naar Matamanoa. Een heel gedoe allemaal, en een hele hobbelige vaart (25 knopen en een kapitein die niet over het stuur uit kan kijken, in het pikkedonker...), maar uiteindelijk zijn we nu op onze bestemming.

Zo meteen lekker slapen, morgen weer verder. Het weer knapt weer op, en wij zijn inmiddels ook weer helemaal het mannetje en het vrouwtje. Doei doei, tot de volgende blog!!

Saturday, September 22, 2007

What's it going to be then, eh?

Bula allemaal!
Hoe is het er mee? Hier wel fijn allemaal!
We zijn vanochtend vroeg uit Crusoe's Retreat vertrokken, richting Nadi, naar het Mercure hotel nabij de luchthaven. Nette kamer weer, we waren hier eerder, maar toch anders dan onze bure, zoals zo'n hutje ook wel wordt genoemd.
De auto is weer terug gegeven, alles ook goed gegaan met het rijden aan de andere kant.
Zo ongeveer op de helft van deze vakantie gaan we een andere fase in. Geen eigen vervoer meer immers! Morgen begint de cruise, en dan de special op Matamanoa voor we doorvliegen naar de Cook Islands. Maar later uiteraard meer daarover, als we een internetpunt vinden.

Er zijn zo veel dingen die je hier even niet kwijt kunt, indrukken, ervaringen, mensen, landschappen, je kent het wel. Jammer, want we zouden zo graag volledig willen zijn, al is het alleen maar om ht zelf niet te vergeten. De indrukken zijn overweldigend, en zitten vaak in de kleine dingen: de ceremonies als de zon ondergaat (op Fiji en Samoa), de padden 's avonds op de resorts, de homo's (en niet alle mannen met rok zijn homo), de vogels en de bloemen (mooi!), de geuren, de markten, het vee langs de weg, de mensen die zwaaien als je door een dorp rijdt, de "humps", de wagens (en trein) met rietsuiker, teveel om op te noemen en hopelijk zullen we niet vergeten. Verbazingwekkend hoe zo'n klein eiland zo veel verschillende landschappen kan hebben! Helaas te weinig gelegenheid om steeds te stoppen voor een foto....

Gisteren zijn we weer toegezongen, het traditionele afscheidslied van Fiji, "Isa Lei". Het lied hebben we nu enige keren gehoord, en krijgen het niet meer uit het hoofd. Toevallig vonden we vandaag de tekst in een folder. Ook om niet te vergeten.
De drie dagen cruise, langs de Yasawa eilanden en overnachten op een onbewoond eiland (Barefoot eiland, nemen toch slippers mee hoor :-)), zullen ook onvergetelijk worden, edoch internetloos. We hopen vanaf Matamanoa een nieuwe blog te kunnen posten.
Dus tot die tijd: ni sa moce, vinaka en pas uwe zelve!

Tot de volgende blog!!


Friday, September 21, 2007

Suva revisited

Bula allemaal, hoe is 't er mee?
We hebben weer een vraag gekregen: dit keer van twee collega's van de DAI. Men vroeg zich af wat nu precies de kava-ceremonie inhoudt. Leuk dat je dit vraagt, want toevallig hebben we dit gisteren "ondergaan". In de middag reeds was iemand bezig met het fijnstampen van wortels van de peperplant in een hoge, smalle koperen pot, met een lange dunne staaf. Voor iedere stamp wordt de zijkant van de pot aangetikt, resulterend in een hoge pling. Het geluid gaat dan ook: pling-stamp-pling-stamp, etc. 's Avonds begon de ceremonie. Iedereen op een cocosmatje rond een grote kom van hout. Hierin enige liters water. Vervolgens wordt de fijngestampte wortel in een doek gedaan en geweekt in het water. Het goedje wordt een beetje gekneed (extractie). Het water wordt wit/beige van kleur.
Dan wordt er wat gepreveld, geschreeuwd en gezongen. Vantevoren is een chief aangewezen, die moet waken over ieders welzijn en -bevinden. Er wordt een kommetje (halve cocosnoot-schaal) van de derrie opgeschept, en deze wordt aan iemand aangeboden. Als je de kom wilt leegdrinken, klap je een keer in je handen (op Fijiaanse wijze, dat dan weer wel) en pak je de kom aan. Je roept "BULA!!" en drinkt de kom leeg, in 1 teug. Daarna geef je de kom terug, klapt drie keer en kijkt zo stoer mogelijk. Eerlijk is eerlijk, het ziet er smeriger uit dan het is, maar het valt mee. Het lijkt wel wat op zoethout. Je tong raakt een beetje verdoofd. De chief is de baas, en na de eerste ronde volgden er nog twee.... Het was nog lang onrustig op het resort....

Vandaag naar Suva geweest! Het was wel droog, maar niet heel zonnig, dus geen weer om te bakken maar om wat te doen. Suva dus. Wat een stad! De hoofdstad van Fiji, met een deel wat vooral uit markt en India-winkeltjes bestaat. Geinig, superdruk en chaotisch. Er is ook een meer westers deel, waar de ketens zitten (McD, KFC). Suva was een leuke ervaring, een goede keuze derhalve. En.... een foto van de haven. En Rob, hoop dat deze in de smaak valt. Er zijn er meer hoor!


Laat de vragen verder maar komen! Tot de volgende blog!

Thursday, September 20, 2007

Nog even...

Helaas geen foto (vooralsnog) van de haven van Suva (sorry Rob, druk verkeer, geen bewegwijzering en stortregen). Wel wat andere plaatjes, de internetverbinding is helemaal niet zo slecht. Hieronder een foto van ons tijdelijke wagentje, op de fijne weg (Kings Road).



De datum van de laatste blogs klopt overigens niet, het is hier al vrijdag 21 september!
Ni sa moce, tot de volgende blog!

Another day in paradise

Bula!
Hoe is ie daar? Hier alles okay!
Gisteravond was er in het resort een "bonte avond". Muziek, dansers en danseresjes, metname de muziek was erg leuk. Net als op Somoa worden er heel aparte maar zeer strakke ritmes getrommeld en geroffeld op een uitgeholde boombast. Veel liedjes worden in koor gezongen, de mannen en vrouwen zingen een soort vraag-en-antwoord-spel. Het doet een beetje Zuid-Afrikaans aan, maar wie weet hebben de Zuid-Afrikanen het wel van de Poly- en/of Melanesiers gepikt!
We zijn vanmorgen vroeg vanuit Rakiraki vertrokken. De zon scheen een roei in de reet, het was al heel vroeg warm. Na een kilometer of veertig ging de asfaltweg over in een grindpad. Toen dat kilometers lang duurde, vonden we dat toch wel verdacht. Maar we wisten toch zeker geen afslag te hebben gemist... Navraag leerde dat we goed zaten. Maar de weg werd steeds slechter, bizar af en toe. We kwamen midden in de jungle. We hebben het nog een keer of drie gevraagd, maar steeds werd bevestigd dat we goed zaten. Dat bleek ook zo te zijn! Het heeft ons prachtige platen opgeleverd, die we bij gelegenheid nog wel eens laten zien. De internetverbinding is nu traag, en laat het uploaden van een foto waarschijnlijk niet toe.
We hebben veel vragen gekregen over het uiterlijk van de Fijianen. Hierin beschreven we dat ze er anders uitzien. Hoe dan? De vrouwen hebben wat lang kroeshaar. Van een afstand is het net of ze een zwarte motorhelm op hebben. De mannen lijken nog het meest op Amerikaanse basketballers. Vandaag, toen we in de jungle reden, werden we menigmaal verrast door zowel mannen als vrouwen die uit de bossage kwamen met een kapmes van een halve meter. Echter: gewoon zwaaien en lachen, men zwaait in het algemeen heel vriendelijk lachend terug!
Na een rit van ca. 3 uur door de jungle kwamen we vlak voor Suva weer op een asfaltweg... een genot! Toen begon het ook te regenen, en niet te zuinig! Tegen 15 uur hadden we 235 km afgelegd en waren bij bij ons resort, het best bewaarde geheim van Fiji: Crusoe's Retreat. Mooi park, aan zee, met prachtige schelpen die je uit het water kan plukken. Er wordt hier veel georganiseerd, dus straks even plannen maken voor morgen. Het hutje is leuk: weer zeer origineel, met rieten dak, houten vloer maar wel net sanitair. Vanaf het resort kun je zo een authentiek dorp inlopen. De medewerkers van het resort wonen daar in het algemeen. Wel eerst melden bij de chief.....
Later weer meer!
Vinaka en ni sa moce! Doei doei, tot de volgende blog!

Wednesday, September 19, 2007

Bula vanuit Rakiraki

Hallo allemaal, hoe is 't daar?
Hier alles okay, we zijn nog niet opgevreten door de kannibalen.
Gisterochtend, om 3 uur plaatselijke tijd, zijn we aangekomen op Nadi Airport, na een vluchtje van krap twee uur. Wel hebben we een dag verloren door het overschrijden van de datumgrens. We hebben een behoorlijke tijd op het vliegveld doorgebracht, maar er was zoveel te zien dat de tijd vloog. Wat een mensen, wat een gekken...
Eenmaal geland op Fiji de gebruikelijke toestanden: douane, ophalen bagage, vouchers inwisselen... en een dollemansrit met de taxi naar het Mercure hotel. Na een paar uurtjes slaap kwam er iemand van het reisburo om enige zaken te bespreken en de man van Avis, met de Toyota Rav4. Hadden we eerder deze week op Samoa een automaat, wat toch ff wennen was, nu een auto met het stuur aan de rechterkant. Tot nog toe valt het rijden aan de linkerkant mee. Het enige wat niet went is het richting aangeven: de ruitenwissers zullen morgen al wel versleten zijn.

Fiji is erg mooi! Heel anders dan Samoa: Samoa is wat oorspronkelijker, heeft een minder gecultiveeerd landschap. Hier in Fiji zie je juist veel suikerrietplantages, op de hellingen van de bergen. Fiji geeft een weidsere indruk dan Samoa. Langs de kust van Fiji bevinden zich vele eilandjes die liggen te schitteren in het blauwe water. De rit van het Mercure hotel naar het Wananavu resort nam ruim drie uur in beslag, inclusief vele foto-stops.

Het Wananavu resort, vlakbij Rakiraki, ligt schitterend. Wananavu betekent dat dan ook (schitterend dus). We wonen in een hutje, met uitzicht over de oceaan. Vanaf de hoofdweg is het een kilometer of 4 over een hobberdebonkweg.
De Fijianen zijn erg aardig, maar minder spontaan dan de Samoanen. De helft van de bevolking is Indisch, een erfenis van het Engelse plantage verleden. De andere helft is Fijiaans. Fijianen zijn een heel ander volk. Het lijkt alsof beide groepen langs elkaar leven. Op het resort werkt een serveerster die meegedaan heeft met de South-Pacific Games. Ze speelde in het vrouwenvoetbalteam en ze hebben de bronzen medaille gewonnen.

Vandaag dus even in Rakiraki, waar we een internet-cafe hebben gevonden. Rakiraki stelt niet veel voor: modderige straten, een marktje en veel winkeltjes van Indiers. Vanmiddag zullen we waarschijnlijk aan het zwembad en in de zee verkoeling zoeken. Het is lekker warm, zonnig met wat wolkjes aan den hemel.
Morgen verkassen we naar de Coral Coast in het zuiden, een lange rit. Wellicht kunnen we daar weer verder kond doen van onze verrichtingen en belevenissen. Tot de volgende blog!!

O ja, Paul heeft hier geen bereik met de gsm, Corinne wel. 't Is maar dat je 't weet....

Monday, September 17, 2007

Laatste dag in Samoa

Talofa Lava! Hoe is 't er mee? Dank allemaal voor de geweldige stroom aan reacties op onze website, we kunnen het haast niet verwerken.... touching!

Zaterdag 15 september zijn we met de ferry naar het eiland Savai'i gevaren. Een hele belevenis: ontzettend druk met Samoanen en Samoaantjes die toevallig die dag ook naar Savai'i moesten. De scholen beginnen weer, het leven heeft een tijdje plat gelegen vanwege de South Pacific Games die hier onlangs waren.
Vanaf de haven in Savai'i, in het zuidoosten, zijn we meteen naar het resort gereden, in het noorden van Savai'i. Normaal slechts een uurtje rijden, maar onderweg kwamen we zulke mooie plekjes tegen dat we af en toe stopten om foto's te maken. Onder andere van de lavavelden, een bizar landschap. Na het inchecken in het hotel bleek een zijkant van de auto er bij te hangen. Dat is gelukkig inmiddels gefixt door misschien wel alle mannen uit het dorp :-)
Zaterdagmiddag hebben we niet veel meer gedaan dan een beetje bij het strand rondhangen en af en toe de zee in. Het is hier erg warm, en de zee brengt niet veel verkoeling. Af en toe begint het te regenen, kort en hevig, maar dat betekent niet dat de zon niet schijnt, hier krijg je het allemaal tegelijk. Het resort was prachtig, een nieuwe bungalow (fale) en uitzicht op het strand... 't Eten was er prima, een paradijsje daar!


Gisteren, zondag, zijn we het eiland (Savai'i nog steeds) rondgereden. We hebben een aantal plekken aangedaan: de watervallen in het zuiden (Afu Aau), de Tia Seu pyramide er vlak naast (met een fikse wandeling door de jungle), de blowholes in het zuidwesten (met een oude gek die er cocosnoten ingooide!) en de Peapea caves. Iedere kant van het eiland is weer anders, heel mooi. Op de weg was het een drukte van belang: veel kerkgangers, in hun witste kleding, en verder varkens (veel!) en honden, een verdwaalde koe. Voorzichtig rijden dus....

Vandaag weer terug op Upolu. Nu dus de blog even bijwerken in Apia. We hebben een boot eerder naar Upolu genomen, omdat er verder op Savai'i niet zo veel meer te doen was. We zijn nog wel in de shopping mall beland: een supermarkt, een postkantoor en een reisburo. Allemaal heel eenvoudig. Nu in Apia, toch de hoofdstad, waar iets meer te beleven is. We moeten nog aardig wat tijd doden, want ons vliegtuig vertrekt pas om 2u vannacht (lokale tijd). Om 3u landen we in Fiji, een vlucht van 2 uur maar het kost ons een dag in verband met de datumgrens. We hebben dan even een kamer, krijgen om 12u de auto en zullen dan naar het resort rijden.

Hopelijk kunnen we daar weer verder bloggen. Doei doei....!!

Friday, September 14, 2007

Apia en Upolu

Hi hi, hoe is ‘t daar? Hier alles wel, prachtig weer, mooi eiland (Upolu) en Samoanen zijn zo aardig en vriendelijk…
Gisteren hebben we een uitstapje gemaakt naar Apia, met de shuttle van het resort. Apia is de hoofdstad van Samoa, en er is wellicht nog minder te beleven dan in Delft-zuid. Toch hebben we ons prima vermaakt, omdat alles zo anders is. De overvolle bussen, die gewoon open zijn en waar een keiharde muziek uitkomt. De vlooienmarkt, waar van alles te koop is (mooie T-shirts!), en waar het gezellig is (maar ook bloedheet). Het tempo van de mensen: onthaasten gaat hier best. Maar vooral de vrolijkheid en vriendelijkheid van de mensen: een glimlach en je krijgt een volle lach terug. Men is heel belangstellend : waar je vandaan komt, hoe je « hello », « thank you » en « goodbye » zegt in het Nederlands, hoe lang je hier nog blijft en wat je van Samoa vindt. Met name het Samoa museum was erg interessant ! Leuke tentoonstelling, onder andere over de tijd dat Samoa in handen was van de Duitsers.

Op Upolu leeft men in de dorpen langs de weg. Vele dorpen zijn nog versierd vanwege de South Pacific Games, enige weken geleden. Varkens en honden schooien langs de weg, de Samoanen zelf zitten, wachten, werken of wassen zich langs de weg, en men woont in eenvoudige huizen zonder muren. Opa en oma liggen vrolijk in de tuin begraven te wezen…. ‘s Lands wijs, ‘s lands eer.
Vandaag hebben we de auto gekregen en hebben een rondje over Upolu gemaakt. Veel gezien, prachtige natuur: bossen en bergen (de Alpen, maar dan met palmbomen), watervallen en prachtige kustlijnen. Alles is hier nog ongerept en natuurlijk, schoon en doet onbedorven aan. Men is echter zo christelijk als wat: alle tovergeloven vind je hier, van de gangbare (katholicisme en protestantisme) tot secte-achtige zaken (7e dag Adventisten, Bahia....). In de Bahia temple hebben de de manager ontmoet: een Iranier die via de VS in Samoa is beland. Zo weggelopen uit een boek van Ira Levin… wat een engerd. Eet vast dode kindjes in zijn vrije tijd.


We hebben het dus (ondanks de Bahia-man) erg naar ons zin! Kijk maar eens naar de foto hierboven... Morgen zullen we overvaren naar Savai’i, het grootste eiland van Western Samoa. Wellicht melden we ons dan weer, bij aanwezigheid van een internet-verbinding.
SMSen gaat trouwens slecht (na 3-7 keer proberen gaat ‘t berichtje weg), maar ontvangen lijkt wel goed te gaan. Spam ons dus maar! :-)
Tot de volgende blog!!

Thursday, September 13, 2007

Groeten uit Samoa!

Hi hi allemaal, hoe is ‘t er mee? Hier alles okay! De dagen in Los Angeles waren erg leuk. We hadden perfect weer (zon!), en geen last van een jet-lag of wat dan ook. De dag dat we aankwamen zijn we naar Santa Monica geweest. Een dag later (de dag van vertrek) naar Venice. Venice Beach was erg leuk: langs de boulevard veel “artiesten”, kraampjes en winkeltjes. Op het strand was het heerlijk.
Aan het einde van de tweede dag zijn we naar Samoa gevlogen. De vlucht verliep voorspoedig en om half vijf (een uur vroeger dan verwacht) landden we al. Om zes uur ‘s ochtends waren we al op de kamer; het werd net licht.
Gisteren hebben we een groot deel van de dag aan het strand doorgebracht. Er valt hier af en toe een tropische bui, maar het is lekker warm en de watertemperatuur is hemels.
Vandaag naar Apia met de bus. Morgen krijgen we de auto en gaan we het eiland rond.
SMSen is een groot problem, we krijgen de berichten niet verzonden.
Tot de volgende blog!

Sunday, September 9, 2007

We zijn er klaar voor...


Alles is ingepakt, de koffers zijn naar beneden gesjouwd en het huis is aan kant. Nog ff eten, tukje doen en op naar het vliegveld. De vakantie kan beginnen, hoorrrrrrrrr!