Bula vanuit Rakiraki

Hallo allemaal, hoe is 't daar?
Hier alles okay, we zijn nog niet opgevreten door de kannibalen.
Gisterochtend, om 3 uur plaatselijke tijd, zijn we aangekomen op Nadi Airport, na een vluchtje van krap twee uur. Wel hebben we een dag verloren door het overschrijden van de datumgrens. We hebben een behoorlijke tijd op het vliegveld doorgebracht, maar er was zoveel te zien dat de tijd vloog. Wat een mensen, wat een gekken...
Eenmaal geland op Fiji de gebruikelijke toestanden: douane, ophalen bagage, vouchers inwisselen... en een dollemansrit met de taxi naar het Mercure hotel. Na een paar uurtjes slaap kwam er iemand van het reisburo om enige zaken te bespreken en de man van Avis, met de Toyota Rav4. Hadden we eerder deze week op Samoa een automaat, wat toch ff wennen was, nu een auto met het stuur aan de rechterkant. Tot nog toe valt het rijden aan de linkerkant mee. Het enige wat niet went is het richting aangeven: de ruitenwissers zullen morgen al wel versleten zijn.

Fiji is erg mooi! Heel anders dan Samoa: Samoa is wat oorspronkelijker, heeft een minder gecultiveeerd landschap. Hier in Fiji zie je juist veel suikerrietplantages, op de hellingen van de bergen. Fiji geeft een weidsere indruk dan Samoa. Langs de kust van Fiji bevinden zich vele eilandjes die liggen te schitteren in het blauwe water. De rit van het Mercure hotel naar het Wananavu resort nam ruim drie uur in beslag, inclusief vele foto-stops.

Het Wananavu resort, vlakbij Rakiraki, ligt schitterend. Wananavu betekent dat dan ook (schitterend dus). We wonen in een hutje, met uitzicht over de oceaan. Vanaf de hoofdweg is het een kilometer of 4 over een hobberdebonkweg.
De Fijianen zijn erg aardig, maar minder spontaan dan de Samoanen. De helft van de bevolking is Indisch, een erfenis van het Engelse plantage verleden. De andere helft is Fijiaans. Fijianen zijn een heel ander volk. Het lijkt alsof beide groepen langs elkaar leven. Op het resort werkt een serveerster die meegedaan heeft met de South-Pacific Games. Ze speelde in het vrouwenvoetbalteam en ze hebben de bronzen medaille gewonnen.

Vandaag dus even in Rakiraki, waar we een internet-cafe hebben gevonden. Rakiraki stelt niet veel voor: modderige straten, een marktje en veel winkeltjes van Indiers. Vanmiddag zullen we waarschijnlijk aan het zwembad en in de zee verkoeling zoeken. Het is lekker warm, zonnig met wat wolkjes aan den hemel.
Morgen verkassen we naar de Coral Coast in het zuiden, een lange rit. Wellicht kunnen we daar weer verder kond doen van onze verrichtingen en belevenissen. Tot de volgende blog!!

O ja, Paul heeft hier geen bereik met de gsm, Corinne wel. 't Is maar dat je 't weet....